vrijdag 22 juni 2012

Beiderwand weefsel

In het najaar van 2011 heb ik me verdiept in de techniek van Beiderwand weven. Met mijn 16 schachts proefgetouw achter in de auto ben ik naar mijn weefvriendin Carolien in Duitsland gegaan. Zij had daar één van haar getouwen ingeregen klaar staan met een Beiderwand weefsel. Heb mijn kleuren gekozen en ben lekker bezig gegaan om te ervaren en te begrijpen hoe dit weefsel in elkaar steekt.



Er zijn twee scheringen nodig en als je die apart kunt opbomen is dat wel zo prettig. Later thuis heb ik van dit 'proef' lapje een kussentje gemaakt.....
Voor dit tamelijk eenvoudige patroon gebruik je 8 schachten en 10 trappers...
De techniek begreep ik wel en toen zijn we aan de slag gegaan om een ontwerp te maken met een ingewikkelder patroon. Voor Carolien een heerlijke uitdaging en voor mij al moeilijk genoeg om het uit te voeren........
De buitenste rand wilden we helemaal rond laten lopen en dat is nog een extra 'probleem'. Alles moet kloppen.... Een heel gepuzzel.
Een schering gemaakt van wol en een tweede dunne schering die er voor zorgt dat de draden met elkaar verbonden worden en dat er geen lange vlotters ontstaan.


Het paste, wat de breedte betreft,  maar net op m'n proef getouw, maar uiteindelijk kon ik weven.....
Het was bijzonder om te doen en hoe die techniek werkt wil ik best uitleggen , maar ik ben bang dat het je al snel duizelt.
Van het eerste groene stuk op het weefgetouw ga ik ook een kussentje maken en toen ben ik verder gegaan met een rode patroon inslag.

Prachtige rode mohair en met Kerst moet het klaar zijn. Het was in december 2011 wel geweven, maar het afwerken lukte niet op tijd en ook nu moet dat nog steeds..... Kan wel laten zien hoe het gaat worden...



Er moeten nog draadjes afgehecht worden en begin en eind wil ik mooi afwerken met een open zoom. In zo'n mooie loper hoort geen zoom met de naaimachine.....
Toen was de schering nog niet op en het laatste stuk heb ik  
weer met groen ingeslagen tot ik niet meer verder kon.... hier heb ik een open begin en eind aan gemaakt  en van dit lapje ga ik eens een tasje maken; ik heb de lap vast dubbel gedaan; dat moet lukken, maar wanneer????



Weven vind ik heerlijk om te doen.... misschien ben ik wel zo dol op het maken van een sjaal omdat je die direct afwerkt terwijl het weefsel nog op het getouw zit... Ik begin en eindig dan altijd met een soort open zoom steek. 
Ik heb deze weefsels weer tevoorschijn gehaald en dat is al een begin van het afwerken... Kom op Bommelmien, geen smoesjes meer: Je mag niet eerder een nieuw weefsel beginnen voordat je Beiderwand loper en kussentje helemaal klaar zijn.
Gelukkig ben ik bezig met een linnenweefsel en op mijn eerste handgetouw worden gestreepte handdoeken geweven; daar moet toch ook aan gewerkt worden...... Nou vooruit....dat mag.
Ik vind het heel fijn om al mijn ervaringen met anderen te delen en het is geweldig om te merken dat mensen dit leuk vinden....Ongeveer een half jaar geleden ben ik begonnen met bloggen en ondertussen heb ik heel veel lieve en enthousiaste mensen virtueel ontmoet... Een paar ken ik in persoon; de mensen die mij volgen bedank ik voor de reacties die ze achterlaten en dan zijn er nog zoveel bezoekers die ik niet eens weet ....van uit de hele wereld.....







maandag 11 juni 2012

Mijn Heer Bommel

Het wordt tijd dat ik vertel hoe mijn Heer Bommel aan zijn naam komt en dan wordt de naam Bommelmien  ook duidelijk.
Ongeveer 40 jaar geleden ontdekte mijn man een leuke bezigheid: wadlopen. Hij was dol enthousiast en al gauw reisde hij regelmatig naar Pieterburen.
Het was de tijd dat Lenie 't Hart nog jonge zeehondjes (huilers) opving in grote teilen in haar tuin...... 
In het dorp kende men hem al snel want hij liep regelmatig een zwerftocht mee en de oversteek naar Schiermonnikoog was bij hem favoriet...hoewel hij alle toen beschikbare tochten en oversteken gedaan heeft....en sommige heel vaak.

Hij was niet speciaal aan de weekenden gebonden en door de week waren er vaak groepen militairen...en één van de gidsen vroeg hem mee als een soort hulpgids. Daar had hij wel oren naar...
Hij raakte bevriend met Willem en kon wel bij hem logeren... dat is vaak gebeurd en die merkte op dat hij en een andere maat liepen als een beer; hij plofte zo de blubber in; daar moet je door heen om verder te komen. Nu is mijn man niet echt snel en lichtvoetig maar meer van het uithoudings vermogen.
Een beroemde beer was natuurlijk Ollie B. Bommel en zo is het dus gekomen. Bij een deel van de familie heten wij Bommel en Mien en dan is Bommelmien maar een klein stapje.


Heer Bommel heeft heel wat tijd op het Wad doorgebracht. Later ging hij samen met Willem naar Duitse Waddeneilanden lopen. Dat was voor hem een belevenis.


Ik ben ook wel mee geweest. Een tocht naar Schier herinner ik me nog heel goed omdat ik vreselijke spierpijn kreeg.
Vele familieleden gingen ook mee wadlopen o.a. naar Baltrum, een Duits eiland. Dat was veel eenvoudiger en korter dan een oversteek in Nederland....en het toeval wil dat mijn weefvriendin Carolien nu vlak bij de plaats woont waar de oversteek naar Baltrum begint.
Wij zijn nog steeds bevriend met Willem 'Wad', een bevlogen mens en hij gaf ons zijn bundel  'mijmeringen' ..... hier één van zijn gedichten.....


wad
lopende getijden
opkomend water
het landgebied loopt vol


omlijnd door eilandenrij en dijkenlijn
ligt nog de waddenzee
te rimpelen en te schitteren
gestreeld door de wind geblakerd door de zon


lopende getijden
afgaand water
het waterland stroomt leeg


overwelfd door grauwe wolkenluchten
ligt nu het waddenland
met zandige hoogten en kleiige laagten
doorsneden van geulen geaderd van prielen


wad is de zee door schepen bevaren
wad is het land door mensen betreden

De tijd van het wadlopen is voorbij; wij wonen op
en denken soms met weemoed terug aan die goede oude tijd toen we alles nog konden.....